نگاهی به چند روزنامه معتبر جهانی

کارشناسان علوم ارتباطات جهان معتقدند بهترین مقیاس توسعه هر کشور، شمارگان روزنامه ها و کتاب های هر کشور است. با یک ضرب و تقسیم ساده می شود فهمید که مردم هر کشور واقعاً چقدر وقت صرف مطالعه می کنند. نگاهی به لیست روزنامه های جهان که ازنظر تیراژ رده بندی شده اند، واقعیت تلخی را به یادمان می آورد. در تیراژ روزنامه ها، اختلاف بزرگی بامشابه های وطنی دیده می شود که دیگر با هیچ توجیهی از قبیل عدم توجه به روزنامه ها به دلیل وجود فرهنگ شفاهی، نبود گستره مخاطبان جهانی زبان فارسی و موضوعاتی از این دست، نمی توانند مرهمی باشند بر کم بودن ضریب نفوذ روزنامه ها و نشریات در میان جمعیت قریب به هفتاد میلیونی کشور. اما آیا واقعاً تنها مشکل کمبود شمارگان چاپ کشور، بی توجهی مخاطبان و عدم احساس نیاز به کالای فرهنگی در سبد خریدشان است یا روزنامه نگاران نیز در این بین مقصرند؟ واقعاً تفاوت روزنامه نیویورک تایمز  - پرتیراژترین روزنامه دنیا - با همتاهای ایرانی اش در چیست؟ با هم مروری می کنیم بر ۱۰ روزنامه پرتیراژ دنیا و نحوه اداره شان و سعی می کنیم بلکه با نگاهی گذرا به محتوایشان رمز موفقیت آنها و تیراژ میلیونی شان را پیدا کنیم.

نیویورک تایمز   روزنامه ای برای روشنفکران جهان، نثر فاخر انگلیسی به همراه عکس های اختصاصی، گزارش هایی که بارها و بارها توسط حرفه ای ترین ویراستاران بازنویسی می شود،  اینها همه دلایلی است که نیویورک تایمز را در آخرین رده بندی روزنامه ها بر حسب تیراژ به صدر لیست می برد. باورکردنی نیست اما ۲۳ چاپخانه در ایالات متحده و ۷ چاپخانه در هفت منطقه مختلف دنیا، صرفاً وظیفه چاپ نیویورک تایمز را دارند. دارو دسته نیویورک تایمز همه جا هستند، آنها تیم وسیعی دارند که در سراسر کشورهای دنیا گسترده شده اند و این تازه تمام ماجرا نیست. عکاس ها و آژانس های عکس هم نوبرانه ها را بهNy Times می فروشند، به یک دلیل ساده؛ البته نیویورکی ها خوب پول خرج می کنند... . یکی دیگر از موفقیت های این موسسه مطبوعاتی قدرتمند، تیراژ بالای روز یکشنبه آن است،  رقمی تقریباً برابر با روزهای داخل هفته ؛ یک میلیون و ششصد هزار نسخه، آنهم فقط در آمریکا. نیویورک تایمز درحالی گوی سبقت را از دیگرانی مثل سان دیلی و حتی هفته نامه میرور ربوده است که هیچ گاه به ورطه عامه پسندبودن نیفتاده و همچنان بر مرز باریک یک روزنامه وزین اما سرگرم کننده حرکت کرده ... برای همین است که دو میلیون و خرده ای نفر هر روز برای خواندن نیویورک تایمز از خواب بیدار می شوند. کاملاً معلوم است که شما هم مثل ما دل توی دلتان نمانده که این روزنامه را ببینید. پیشنهاد می کنیم حالا که نسخه چاپی اش گیر نمی آید، سری به وب سایت این روزنامه بزنید و خبرها و گزارش هایش را آنجا بخوانید تا متوجه شوید چرا آنقدر طرفدارش هستیم.

واشنگتن پست   به هر حال پایتخت است دیگر، کاریش نمی شود کرد، کافی است دنبال آخرین اخبار داغ کاخ سفید باشید آن وقت بی بروبرگرد کارتان به واشنگتن پست می افتد. انگار خبرها زودتر بهشان می رسد و پشت بندش تحلیل است که دارد آنجا چاپ می شود از خرسواران (دمکرات) تا فیل سواران محافظه کار و جمهوری خواه و بخشی از مقبولیت سیاسی واشنگتن پست هم در این بی طرفی اش است. دقیقا به همین دلیل هم تیراژ آن به شدت متزلزل است و با یک اتفاق جنجالی ممکن است بالا و پایین شود. در لیست پرتیراژترین روزنامه های سالهای اخیر، واشنگتن پست مثل فنر بالا و پایین می پریده است.

لوموند   فرانسه سرزمین روزنامه هاست. روشنفکرها و متفکرین تمام جهان علاقه دارند بدانند در نشریات فرانسه چه می گذرد و همین باعث می شود روزنامه ای مثل لوموند در جمع روزنامه های مهم دنیا جای قابل احترامی برای خود دست و پا کند. یک نکته جالب درباره این روزنامه این است که تا دو سال پیش صفحات آن را به صورت سنتی و با دست و قیچی می بستند.شورای تیتر این روزنامه هم با حضور دبیران و به صورت سرپایی برگزار می شود، حداکثر در ۱۰ دقیقه. لوموند در فرانسه یک روزنامه مرجع است، اگر به این زبان مسلط اید، خواندن سایت لوموند را از دست ندهید. اگر هم فقط فارسی می دانید سایت لوموند دیپلماتیک برای شما طراحی شده است.

ونکورسان و مونترال گازت   باید شنیده باشید که سفارت کانادا در نقاط مختلف دنیا تحصیلات عالی را به عنوان یکی از شرایط پذیرش مهاجرت ضروری می داند. پس طبیعی است که جماعت بومی و مهاجر کانادا حداقل روزی چند دقیقه از وقتشان را به مطالعه روزنامه اختصاص دهند. ونکورسان و مونترال گازت (فرانسوی زبان) در این راه رقابت سنگینی دارند با روزنامه های رایگانی که در مترو، رستوران و سایر اماکن عمومی به صورت محلی یا شهری توزیع می شوند. بخش دیگری از تلاش آنها، پوشش دادن مفاهیم و مسائل ملیت های مختلفی است که در کانادا زندگی می کنند. فرض کنید مصاحبه با فلان آدم معروف چینی تبار می تواند چه فروشی برای روزنامه ایجاد کند؛ کل اهالی محله چینی های کانادا آن شماره را خواهند خرید... .

دی ولت   یکی از مهمترین روزنامه های اروپایی است که در آلمان چاپ ومنتشر می شود. این روزنامه با تیراژ۵۰۰ هزار تایی برای مناطق مختلف آلمان، ویژه نامه ها و ضمیمه های خاص آن مناطق را چاپ می کند که ضمائم ورزشی و سیاسی آن از شهرت خاصی برخوردار است. دی ولت روزنامه بسیار محبوبی است که دلیل اصلی  آن پاسخ به نیازهای اجتماعی و فرهنگی طبقات مختلف در آلمان است. این روزنامه نمونه ای کامل و موفق است از یک روزنامه شهری که البته تعریف گسترده و در عین حال منحصر به فردی از مفهوم شهروندی دارد. ضمنا ترجمه دی ولت هم می شودجهان.

یو. اس. ای. تودی   برای آمریکایی های خوشگذران و مدرن، هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که یک نفر تمام وقایع شهری را در زمینه های مختلف پوشش دهد و برنامه روزانه شان را تدارک ببیند. یو. اس. ای.تودی، مصداق بارز یک روزنامه متروپولیتن است و همه چیز را از دریچه یک شهروند طبقه متوسط می بیند، برای همین هم است که در نظام کاپیتالیست ایالات متحده که تمام هدفش افزایش قشر متوسط است روزنامه ای مثل یو.اس. ای.  تودی می گیرد و خیلی ها مشتری اش می شوند. این روزنامه آنقدر محبوب است که چند موسسه مطبوعاتی تمام درآمدشان از راه توزیع و اشتراک آن برای شهروندان تامین می شود. از طرف دیگر درست مثل وضعیتی که برای همین همشهری خودمان پیش آمده، تجار و بازرگانان و ارائه کنندگان خدمات ترجیح می دهند پیام های خود را از طریق این روزنامه به مخاطبان منتقل کنند.برای شناختن سلیقه آمریکایی ها (از سیاست بگیرید تا مثلا وب سایت های منتخب) یک هفته خواندن یو. اس. ای. تودی کفایت می کند.

وال استریت ژورنال   قلب بورس بازان تمام دنیا، با وال استریت ژورنال می تپد. این روزنامه اقتصادی محبوبیت گسترده خود را مدیون ارتباط همیشگی و آنی خود با بازار بورس یا همان استاک مارکت آمریکا (و در نتیجه دنیا) است. بزرگترین بورس بازان دنیا در آن مطلب و تحلیل می نویسند و همین باعث شده کوچکترین جانبداری و اظهارنظری از سوی کارشناسان این روزنامه تاثیر گسترده ای بر بازار داشته باشد. ۲ میلیون تیراژ روزانه برای یک روزنامه اقتصادی موفقیت بزرگی است و دقیقا به همین علت است که وال استریت ژورنال سعی می کند با حفظ بی طرفی و عدم ورود به جریان های سیاسی کنترل کننده بازار سرمایه، به کار ژورنالیستی خود ادامه دهد.

فیلادلفیا اینگرر   روزنامه رده بیستم داخلی آمریکا از نظر تیراژ، در سایر نقاط دنیا طرفداران زیادی دارد. چهارصد هزار تیراژ داخلی را مقایسه کنید با همین میزان توزیع در خارج از مرزهای ایالات متحده، فروش روزهای یکشنبه اش تقریبا دو برابر است و به این ترتیب می شود فهمید که صفحاتArtِlife که در نشریات عامه پسند به حد وفور یافت می شوند، اینجا هم وجود دارد. خبرهای داغ و جنجالی، گزارش هایی با عینک طرفداری از تیم بیسبال محبوب شهر فیلادلفیا از جمله مواردی هستند که می توانید در فیلادلفیا اینگرر پیدا کنید. تیراژ جهانی این روزنامه بسته به موقعیت های سیاسی - اجتماعی و وقایعی که در دنیا می گذرد با روزنامه هایی چون لوموند و واشنگتن تایمز رقابت می کند. صفحه آرایی و قیافه جذاب فیلادلفیا هم از عوامل دیگری است که آن را از حد یک روزنامه محلی و ایالتی تا حد یک روزنامه بین المللی بالا برده است. سردبیر: یک اتفاق: بمب خبری جدا شدن زوج خوشبخت هالیوودی. تام کروز و نیکول کیدمن را خبرنگار این روزنامه افشا کرد.

یومیوری و آساهی شیمبون   تیراژ بالای این دو روزنامه را بی بروبرگرد باید به اهل مطالعه بودن ژاپنی ها نسبت داد. آنها آنقدر عجیب و سمج روزنامه می خوانند که آساهی و یومیوری هر دو تیراژ خودشان را مدیون دو نوبت چاپشان هستند. رقمی نزدیک به یک میلیون و پانصد هزار نسخه صبح ها و یک میلیون و سیصد هزار نسخه چاپ عصر این دو رقیب دیرینه است که سایه به سایه با هم حرکت می کنند. این رقم مدتها است تغییری نکرده و درصد روزنامه های فروش نرفته و به اصطلاح برگشتی است که نشان می دهد آنها چقدر در کار خود موفق بوده اند. فقط مانده ایم این ژاپنی های چشم بادامی با آن چشم  ها چطور آنقدر زیاد می خوانند. یاد بگیریم، نصف  ما هستند!

تایمز   دل شیر می خواهد میان منازعات سیاسی حزب کارگر انگلستان و دست راستی های متصل به کاخ باکینگهام کار ژورنالیستی کردن، اما لندنی ها گروه کاردانی دارند که «دلاوریشان» در عرصه مطبوعات به اثبات رسیده. تیراژ بالای تایمز همانقدر مدیون این نویسنده ها است که مدیون نویسندگانی از روزنامه های دیگر. ابتکار موسسه مطبوعاتی فرانشریه ای، اولین بار توسط تایمزی ها به کار گرفته شد و آنها توانستند با ارائه مطالبی در خصوص انتخاب پارلمانی به فایننشال تایمز، در عوض از ایشان مطالبی اقتصادی درخصوص وضعیت بازار اروپا بعد از اتحاد بگیرند. تایمز کلمه خوش طنینی است و خیلی ها دوست دارند اسم نشریه شان را بگذارند «وقت» یا «زمان». برای همین هم هفته نامه معتبر آمریکایی هم از همین کلمه به عنوان اسم نشریه استفاده برده است و هر دو آنها چقدر خوب از پس چاپ نشریه ای فراخور نامشان برآمده اند. تیراژThe times چاپ لندن چیزی نزدیک به یک میلیون و هفتصد هزار نسخه در روز است و تعداد محدودی از آن خارج از مرزهای بریتانیا توزیع می شود.

پایان یک دیکتاتور

	صدام حسین طی دو دهه حکمفرمایی بر عراق با استفاده از شیوه های خشونت بار و مواضع سازش ناپذیر، این کشور را در جهان مطرح ساخت. سیر صعودی صدام حسین به راس حکومتی مطلقه در عراق در زادگاه او تکریت در مرکز عراق آغاز شد. او در سال 1937 در اطراف این شهر متولد شده بود. صدام پس از پیوستن به حزب زیرزمینی بعث عراق در سوء قصدی نافرجام به جان ژنرال قاسم، حاکم نظامی وقت عراق ناکام ماند. اما در کشوری که سیاست همواره یک بازی خشونت بار بود، استعداد صدام در این زمینه به سرعت امکان صعود او به راس هرم قدرت را فراهم کرد. صدام در سال 1959 مجبور شد از عراق بگریزد و چهار سال را در قاهره در تبعید سپری کرد. زمانی که حزب بعث بالاخره در سال 1968 زمام قدرت را به دست گرفت، او به عنوان مرد شماره دو پس از ژنرال احمد حسن البکر سر بر آورد. اما صدام که اعمال کننده اصلی قدرت در پشت پرده بود، در سال 1979 حسن البکر را از قدرت کنار زد و حکومتی بر مبنای رعب و وحشت را بنا نهاد. تنها یک سال پس از رسیدن به قدرت، او عراق را وارد یک ماجراجویی عظیم و خطرناک ساخت. مناقشه ایران و عراق او که خود را رهبر تازه عراق و قهرمان اعراب می دانست، ارتش خود را به آن سوی مرزهای غربی کشور به داخل ایران سرازیر ساخت تا "تهدید بالقوه انقلاب نوپای اسلامی ایران را خنثی کند." این جنگ فاجعه بار هشت سال به طول انجامید و جان میلیون ها نفر را گرفت. آمریکا به طور غیرعلنی از جنگ صدام علیه ایران حمایت می کرد. آمریکایی ها کارنامه حقوق بشر حکومت صدام را نادیده گرفتند و در مقابل فجایعی مانند بمباران شیمیایی و روستاهای کرد در حلبچه سکوت اختیار کردند. پس از آتش بس سال 1988 با ایران، تقلای بی وقفه صدام حسین برای حفظ استیلای خود در منطقه شدت یافت. عراق اقدام به تولید موشک های دوربرد کرد و کارشناسان آن کشور برنامه های بلندپروازانه ای را برای دستیابی به سلاح های اتمی، میکروبی و شیمیایی آغاز کردند. صدام حسین حتی خبرنگار ایرانی الاصل هفته نامه "آبزرور" لندن را که در مورد برنامه های تسلیحاتی عراق گزارش تهیه می کرد به جرم جاسوسی بازداشت و علی رغم مخالفت های بین المللی اعدام کرد. تهاجم به کویت اما جنگ با ایران اقتصاد عراق را فلج ساخته بود و رهبر عراق سخت تقلا می کرد درآمد نفتی کشور را افزایش دهد. او پس از متهم کردن کویت به پایین آوردن قیمت های نفت به این کشور حمله و آن را بخشی از عراق اعلام کرد. ارتش آمریکا عراق را از کویت بیرون راند. این جنگ هم تبعات فاجعه باری برای عراق داشت. چندین هفته بمباران توسط نیروهای تحت رهبری آمریکا، که صدام حسین آن را مادر همه جنگ ها نامید، تاسیسات زیربنایی عراق را ویران کرد. نیروهای عراقی به هنگام عقب نشینی از کویت چاه های نفت این کشور را به آتش کشیدند که باعث بروز فاجعه ای زیست محیطی در خلیج فارس شد. از طرف دیگر یورش متعاقب زمینی برای بیرون راندن نیروهای عراقی از کویت به کشته و زخمی شدن هزاران سرباز عراقی انجامید. در مقابل، عراق به امید برانگیختن واکنش اسرائیل و دامن زدن به یک جنگ بزرگ تر منطقه ای به حمله موشکی علیه عربستان سعودی و اسرائیل دست زد. اما تنها با تکاپوی آمریکا بود که اسرائیل از واکنش متقابل خودداری کرد. گریز کردها اما این بار، اشتباهات فاحش رهبر عراق به تبعات گسترده داخلی منجر شد. شیعیان جنوب عراق با تشویق رئیس جمهور وقت آمریکا، جرج بوش، علیه او شورش کردند. اما درحالی که صدام حسین با بی رحمی تمام شیعیان را سرکوب می کرد تا بار دیگر مهار قدرت در جنوب کشور را در دست گیرد، قدرت های غربی تنها شاهد این حوادث فاجعه بار بودند. در شمال نیز او به کردهای شورشی حمله کرد. میلیون ها نفر به کوهستان های سرد گریختند و نیروهای غربی مجبور شدند بخشی از شمال عراق را "ناحیه حفاظت شده" اعلام کنند که به وسیله نیروهای هوایی آمریکا و بریتانیا اعمال می شد. سال بعد، نیروهای غربی در جنوب نیز یک منطقه پرواز ممنوع اعمال کردند تا شیعیان را از حملات هوایی صدام مصون بدارند. اما سرافکندگی صدام پس از اخراج از کویت پایان نیافت. سازمان ملل متحد او را وادار کرد کلیه سلاح های کشتار جمعی خود را نابود کند. اما مانع تراشی های مستمر او در کار بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل متحد به حملات هوایی مشترک آمریکا و بریتانیا علیه اهداف عراقی در سال 1998 منجر شد. "تغییر رژیم" تحریم های سفت و سخت بین المللی در سال های پس از جنگ خلیج به قوت خود باقی ماند و اقتصاد عراق را فلج ساخت که در نهایت واحد پول عراق را در آستانه فروپاشی قرار داد. انتخاب جرج بوش به ریاست جمهوری آمریکا در سال 2000 فشارهای آمریکا بر صدام حسین را افزایش داد. واشنگتن در آن زمان علنا از "تغییر رژیم" در عراق صحبت می کرد و به دنبال حملات 11 سپتامبر، آمریکا عراق را یک "کشور یاغی" خواند. بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل متحد که در سال 1998 عراق را ترک کرده بود در ماه نوامبر سال 2002 به عراق بازگشتند و جستجوی خود را از سر گرفتند. عراق شماری از موشک های خود را نابود کرد و گفت ذخایر عامل بیماری سیاه زخم را نیز نابود کرده است با این حال شاهدی برای اثبات این ادعا ارائه نکرد. با این حال تردید درباره ادعاهای صدام به خصوص در آمریکا و بریتانیا که خواستار حمله به عراق بودند کاملا برطرف نشد. نیروهای ائتلافی بالاخره در ماه مارس سال 2003، علی رغم عدم تصویب قطعنامه تازه ای در سازمان ملل دایر بر اقدام نظامی، به عراق حمله کردند. نتیجه چنین نبردی هرگز مورد تردید نبود. حکومت صدام با پایانی خشونت بار صحنه را ترک کرد و رهبر عراق ناپدید شد. از آن زمان وی بزرگ ترین فراری عراق محسوب می شد. بدبینی و وسوسه جنون آمیز به قدرت و ثروت از مشخصات بارز حکومت صدام حسین بود. مجسمه ها و عکس های صدام در هر گوشه و کنار عراق دیده می شد. او که همیشه نگران جانش بود، شب ها جای ثابتی نداشت و مکررا تغییر مکان می داد. او حتی با استفاده از هشت بدل که با جراحی پلاستیک به او شباهت یافته بودند، از خود حفاظت می کرد. او به کمک نیروهای مسلح و شبکه پیچیده ای از سازمان های اطلاعاتی-امنیتی بر عراق حکومت می کرد. هرچند صدام در آمال های خود برای متحد ساختن اعراب تحت رهبری خود ناکام ماند، اما تا آخرین روز حکومت، ذره ای از حس سرکشی و خشونت طلبی او کاسته نشد.
	در پی شرکت صدام در توطئه قتل ژنرال عبدالکریم قادر، وی از عراق گریخت		صدام حسین در روستایی در نزدیکی تکریت در شمال عراق به دنیا آمد، وی خیلی زود به حزب بعث پیوست
	صدام حسین پس از فرار از زندان، نقش اصلی در به قدرت رساندن حزب بعث داشت. در این تصویر، وی پس از به دار آویخته شدن چهارده تن به جرم جاسوسی، سخنرانی می کند		پس از بازگشت صدام به بغداد در سال 1963، وی به دلیل شرکت در کودتای حزب بعث دستگیر شد
	در سال 1991، صدام حسین به کویت حمله کرد. نتیجه این جنگ خرابی و ویرانی برای عراق، کویت و سایر کشورهای منطقه بود		در پی انقلاب اسلامی سال 1979، عراق جنگی را با ایران آغاز کرد. در این تصویر صدام حسین در منطقه جنگی دیده می شود
	در نخستین شب حمله، صدام از حمله ای که به قصد کشتن وی طراحی شده بود، جان سالم به در برد		در سال 2003، پس از ده سال اعمال تحریم توسط سازمان ملل متحد علیه عراق و بازبینی های دوره ای از تاسیسات نظامی عراق، آمریکا تصمیم گرفت که صدام را از قدرت ساقط کند
	محل اختفای صدام حسین: گودالی که روی آن با آجر پوشانده شده و با یک قالیچه از نظرها پنهان شده بود		وی پس از ورود نیروهای آمریکایی به بغداد ناپدید شد تا روز چهارده دسامبر که به دست نیروهای آمریکایی دستگیر شد
	bbc

آلبوم عکس شخصی

آموزش ساخت آلبوم عکس و فایل بر روی یاهو  آرش حمیدی

از این به بعد شما میتوانید یک آلبوم از عکسها و یا فایل های دلخواه خود تا حجم 30 مگابایت  بر روی یاهو داشته باشید .

عکسهای مورد نظر خود را بر روی Host رایگانی که یاهو در اختیار شما قرار میدهد Upload کنید و آدرس آلبوم را به دوستان خود در هر جای دنیا که میخواهید بدهید تا ایشان هم بتوانند ببینند و لذت ببرند . حتی میتوانید بخشی از فایلها و یا عکسها را به صورت کاملاً خصوصی برای خود داشته باشید بطوریکه هیچکس بجر شما به آن فایلها دسترسی نداشته باشد . به این ترتیب دیگر از حمل و نقل حجم زیادی از دیسکت ها و سایر Memory ها  راحت خواهید شد . مراحل ایجاد آلبوم

1-    ابتدا به سایت یاهو مراجعه  کنید . http://www.yahoo.com

2-    لینک  Briefcase  را از لیست Organize انتخاب کرده و وارد  آن شوید .

3-  در سمت راست صفحه در قسمت  Registered with Yahoo!   باید Yahoo! ID   و Password خود را وارد کنید .

4-  در صفحه Yahoo! Briefcase - Account Setup  شما باید فرم عضویت را کامل کنید و در این فرم میتوانید فایلهای خود را بر حسب حروف الفبا و یا سایز و ..... و یا صعوِدی یا نزولی بودن ، بچینید . بعد از تکمیل فرم Submit  را کلیک کنید .

5-  حال شما یک فضا به اندازه 30 مگابایت در سایت یاهو دارا هستید و آدرس آلبوم شما در قسمت Your Briefcase address  به شما داده میشود که  خود شما یا دوستان شما برای ورود به آلبوم و تماشای عکسها یا فایلها از آن استفاده میکنید.

6-    روی لینک Add files   کلیک کنید .

7-  در صفحه  انتخاب پوشه ( Select folders  ) میتوانید آلبومها و یا پوشه های مختلفی را ایجاد کنید . نام مورد نظرتان در قسمت                            Create a new folder named وارد کنید و دکمه Select را بزنید .

8-  در صفحه بعد که browse and upload  نام دارد میتوانید 6 فایل را به آلبوم خود اضافه کنید و سپس دکمه Upload  را بزنید . البته به شرط اینکه جمع حجم آن فایلها بیشتر از 15 مگا بایت نباشد . ( شما میتوانید بعد از اینکه این 6 فایل را Upload  کردید 6 فایل دیگر را که جمع حجم آنها نیز از 15 مگابایت تجاوز نمیکند را به آلبوم اضافه کنید که در نهایت حد اکثر حجمی که در اختیار شما قرار میگیرد 30 مگابایت است .

9-    حال باید منتظر باشید تا فایل های شما بر روی سایت یاهو Upload   شود .

10-  حال شما میتوانید که آلبوم خود را Edit   کنید . یعنی فایلی را اضافه کنید یا از آن کم کنید و موارد دیگر ......... . برای این منظور دکمه Back to Folder را بزنید .

11-  یکی دیگر از امکانات این آلبوم  Share with friends  است . به این معنی که شما بر حسب علاقه خود میتوانید  بعضی ازآلبومهای  خود را در دسترس افراد خاصی قرار بدهید یا از دسترس افراد دیگری آنها را خارج کنید . برای این منظور میشود از 2 راه وارد شد .

الف ) از راه Share with friends                  ب ) Edit setting

که در هر دو حالت شما به یک صفحه هدایت میشوید.

نام آلبوم یا پوشه مورد نظر خود را در قسمت Folder name بنویسید و یکی از موارد زیر آن را انتخاب کنید .

-         در حالت Private‌ فقط خود شما به آلبومها دسترسی دارید زیرا که هنگام ورود به آلبومهایی که با حالت فوق درست شده اند ، وارد کردن Yahoo!  ID & Password  الزامیست.

-         در حالت Public  همه افرادی که با آدرس آلبوم شما وارد شوند میتوانند آلبومهایی را که با این فرم  درست شده اند را مشاهده کنند .

-         در حالت friends فقط دوستان شما که آدرس ایمیل آنها در Address book شما موجود است و یا کسانی که در برنامه Yahoo messenger آنها را Add  کرده اید و  به این آلبومها دسترسی دارند . ( البته آدرسهای جدیدی را در این قسمت میتوانید وارد کنید ) .

-         حالت  Restriction Age  تنها افراد با سِن بالای 18 سال به این آلبومها دسترسی دارند .

بعد از انجام مراحل فوق آدرس آلبوم خود را به خاطر پسپارید و از طریق    Sing out از سایت یاهو خارج شوید .